” فیلم فهرست شیندلر ر” به عنوان فیلمی درباره هولوکاست توصیف می شود ، اما هولوکاست زمینه را برای داستان فراهم می کند ، نه موضوع. این فیلم واقعاً دو شخصیت پژوهشی موازی است – یکی از افراد متهم ، دیگری از طریق یک روان پریش. اوسکار شیندلر که از رایش سوم کلاهبرداری می کند و آمون گوت که نماینده شر ناب آن است ، مردانی هستند که با فرصت های جنگ ایجاد شده اند.
شیندلر قبل و بعد از جنگ در تجارت موفق نبود ، اما از پوشش خود برای راه اندازی کارخانه هایی استفاده کرد که جان بیش از ۱۰۰۰ یهودی را نجات دادند. (از نظر فنی ، کارخانه ها نیز ناکام بودند ، اما برنامه او این بود: “اگر این کارخانه هرگز پوسته ای تولید کند که بتواند واقعاً شلیک شود ، من بسیار ناراضی خواهم بود.”) گوت پس از جنگ اعدام شد ، که وی به عنوان پوششی برای آسیب شناسی قتل او.
نقد فیلم فهرست شیندلر
استیون اسپیلبرگ در بیان داستان های خود راهی برای نزدیک شدن به هولوکاست پیدا کرد ، موضوعی که بسیار گسترده و غم انگیز است و نمی توان آن را به هر روشی منطقی درگیر داستان کرد. در ویرانه های غم انگیزترین داستان قرن ، او یافت که پایان خوبی ندارد ، اما حداقل یکی تایید می کند که مقاومت در برابر شر ممکن است و می تواند موفق شود. در برابر خانه های نازل کارل ، این جمله ای است که باید بیان شود ، یا ما ناامید می شویم.
فیلم فهرست شیندلر برای کسانی که رویکرد اسپیلبرگ را بیش از حد خوش بینانه یا “تجاری” می دانند یا او را به دلیل تبدیل منابع هولوکاست به یک داستان کاملاً خوب محکوم می کنند ، هدف ساده ای بوده است. اما هر هنرمندی باید در مدیوم خود کار کند و رسانه فیلم وجود ندارد مگر اینکه بین پروژکتور و صفحه نمایش مخاطب باشد. کلود لانزمن در “شوآ” فیلم عمیق تری درباره هولوکاست ساخت ، اما تعداد کمی از آنها حاضر بودند ۹ ساعت آن را بنشینند. توانایی منحصر به فرد اسپیلبرگ در فیلم های جدی او پیوستن به هنر با محبوبیت بوده است – برای گفتن آنچه می خواهد بگوید به روشی که میلیون ها نفر می خواهند بشنوند.
فیلم داستانی از عشق و آرزو
در ” فیلم فهرست شیندلر ر” ، دستاورد درخشان او شخصیت اسکار شیندلر است که با بازی لیام نیسون به عنوان مردی که هرگز ، تقریباً تا پایان کار ، هر کاری را که واقعاً انجام می دهد ، قبول می کند. شیندلر این موضوع را به یهودیان “خود” و به ویژه حسابدارش ایتزاک استرن (بن کینگزلی) واگذار می کند تا این موضوع غیرقابل قبول را بفهمد: اینکه شیندلر از کارخانه خود به عنوان یک بازی شیادی برای تقلب نازی های زندگی کارگرانش استفاده می کند. شیندلر آن را به استرن می سپارد ، و اسپیلبرگ آن را به ما می سپارد. این فیلم مورد نادری است که مردی برخلاف آنچه که به نظر می رسد انجام می دهد ، عمل می کند و یک کارگردان اجازه می دهد تماشاگران این موضوع را خودش رقم بزند.
معیار میزان جسارت شیندلر فوق العاده است. اولین کارخانه او قابلمه و تابه درست می کند. نفر دوم او پوسته پوسته می سازد. هر دو کارخانه بسیار ناکارآمد هستند و به سختی سهمی در تلاش های جنگ نازی ها دارند. ممکن است فرد با احتیاط بیشتری اصرار داشته باشد که کارخانه ها گلدان های خوب و پوسته های قابل استفاده تولید می کنند تا از این نظر نازی ها ارزشمند باشند. معیار کامل وسواس شیندلر این است که او می خواست جان یهودیان را نجات دهد و کالاهای غیرقابل استفاده تولید کند – در حالی که بر روی یقه لباس گران قیمت خود در بازار سیاه نشان مهمانی نازی پوشیده بود.
کلید شخصیت او در اولین صحنه بزرگ او ، در یک کلوپ شبانه ای است که افسران نازی در آن رفت و آمد می کنند. ما جمع می شویم که منابع او از پول جیب و لباس هایی که در آن ایستاده است تشکیل شده است. او وارد کلوپ می شود ، بهترین شامپاین را به میز نازی های عالی رتبه می فرستد و به زودی نازی ها و دوست دخترانشان در کنار او نشسته اند میز ، که با ورود دیر هنگام متورم می شود. این مرد کیست؟ چرا ، اوسکار شیندلر ، البته. و او کیست؟ رایش هرگز پاسخ این سال را نمی فهمد.
برخی از دراماتیک ترین صحنه های فیلم نشان می دهد که شیندلر به معنای واقعی کلمه کارگران خود را از چنگال مرگ ربود. او استرن را از قطار مرگ نجات می دهد. سپس وی یک بار قطار از کارگران مرد خود را از آشویتس به زادگاه خود در چکسلواکی هدایت می کند. هنگامی که قطار زنان به اشتباه به آشویتس خطاب نمی شود ، شیندلر با جسارت وارد اردوگاه مرگ می شود و به فرمانده رشوه می دهد تا آنها را دوباره به خارج از کشور حمل کند. بینش او در اینجا این است که اگر شخص اصلی نبود ، هیچ کس با چنین مأموریتی به آشویتس نمی رفت. جسارت بسیار او سپر اوست.
نقد فیلم فهرست شیندلر
اشترن ، البته ، به سرعت متوجه می شود که بازی واقعی شیندلر ثروتمند شدن نیست بلکه برای نجات جان است. با این وجود این سخنان با صدای بلند گفته نمی شود تا زمانی که شیندلر استرن لیستی از حدود ۱۱۰۰ کارگری را که به چکسلواکی منتقل می شوند تهیه کند. استرن به او می گوید: “این لیست مطلق مطلق است.” “این لیست زندگی است. در حاشیه آن خلیج قرار دارد.”
اکنون فرمانده امون گوت (رالف فاینس) را در نظر بگیرید ، نازی که قدرت را بر محله یهودی نشین کراکوف و بعداً اردوگاهی که یهودیان در آنجا منتقل می شوند ، دارد. او روی بالکن خانه اسکی خود ایستاده و به عنوان تمرین هدف به یهودیان شلیک می کند و امیدهای آنها را از بین می برد که سیاست های نازی ها از الگوی سالم برخوردار است. اگر آنها بتوانند خودسرانه در اثر هوس او بمیرند ، پس اعتراض و پایبندی هم بی معنی و بی فایده است.
گوت به وضوح دیوانه است. جنگ ماهیت اساسی او را به عنوان یک قاتل زنجیره ای نقاب می زند. ظلم او به قربانیانش برمی گردد: او زندگی را فقط به قدری سپری می کند که به قربانی خود امیدوار شود و سپس او را شلیک می کند.
اخیراً با دیدن ” فیلم فهرست شیندلر ” دوباره به این فکر کردم که آیا دیوانه کردن گوت ضعف است؟ آیا بهتر بود اسپیلبرگ در عوض روی یک کارمند نازی تمرکز کند – یک مرد “معمولی” که به سادگی دستورات را دنبال می کند؟ وحشت هولوکاست نه به این دلیل است که هیولایی مانند گوت می توانست مردم را بکشد ، بلکه به این دلیل است که هزاران نفر از زندگی روزمره خود ربوده شده اند ، با عبارتی هولناک ، جلادانی که هیتلر آماده است.
من نمی دانم. همانطور که اسپیلبرگ آن را ساخته است فیلم دلهره آور و قدرتمندی است. شاید لازم بود یک شرور یک بعدی در فیلمی وجود داشته باشد که قهرمان آن ابعاد پنهانی دارد. ممکن است مرد عادی که فقط “دستورات را دنبال می کرد” تمرکز فیلم را برهم بزند – گرچه در تضاد با شیندلر بود ، یک مرد معمولی که دستورات را دنبال نمی کرد.
” فیلم فهرست شیندلر ” به ما اطلاعاتی درباره چگونگی عملکرد بخشهای هولوکاست می دهد ، اما توضیح نمی دهد ، زیرا غیر قابل توصیف است که مردان می توانند اقدام به نسل کشی کنند. یا بنابراین می خواهیم ایمان بیاوریم. در حقیقت ، نسل کشی در تاریخ بشر امری عادی است و هم اکنون در آفریقا ، خاورمیانه ، افغانستان و جاهای دیگر اتفاق می افتد. ایالات متحده با سیاست نسل کشی علیه مردم بومی مستعمره شد.
دین و نژاد نشانه هایی است که ما برای نفرت از یکدیگر استفاده می کنیم ، و مگر اینکه بتوانیم از آنها فراتر برویم ، باید بپذیریم که ما یک جلاد بالقوه هستیم. قدرت فیلم اسپیلبرگ در این نیست که شر را توضیح می دهد ، بلکه این است که اصرار دارد که مردان می توانند در مقابل آن خوب باشند و خوب می تواند غالب شود.
پایان فیلم فهرست شیندلر اشک من را در می آورد. در پایان جنگ ، یهودیان شیندلر در سرزمینی عجیب – گرفتار ، اما زنده هستند. یکی از اعضای نیروهای آزادیبخش روسیه از آنها می پرسد ، “مگر یک شهر آنجا نیست؟” و آنها به سمت افق حرکت می کنند. شات بعدی از سیاه و سفید کم رنگ می شود. در ابتدا ما فکر می کنیم که این ممکن است ادامه عمل قبلی باشد ، تا اینکه ببینیم که مردان و زنان در تاج تپه اکنون لباس های متفاوتی دارند. و سپس با شدت ضربه ای به ما وارد می کند: آن ها یهودیان شیندلر هستند.
- ۰۲/۰۷/۱۰